Majowy powrót.

Majowy powrót.

No i wiosna przyszła „pełną gębą”. Chociaż jakoś tak w kratkę się pojawia. Niezdecydowana. Raz jest, raz jej nie ma … Dawno się nie odzywałam ale to wina WIOSNY. Przesilenie wiosenne  przyniosło ze sobą choróbsko. Właściwie choróbsko przyszło do przedszkola, a z przedszkola przyniósł je mój Maciuś. Poległ Kubuś, a po tygodniu chorobie poddałam się ja. Zmienności aury pogodowej – deszczowy weekend majowy, słoneczna sobota – nie sprzyjały wykurowania się w 100%. No ale jesteśmy bliżej niż dalej. 

Ładniejsze dni – słoneczne i ciepłe zachęcają by wychodzić na spacery, by łapać pierwsze promienie słoneczne. No nie ukrywam, że siedzenie na ławeczce z innymi mamami i plotkowanie o wszystkim i o niczym jest dużo fajniejsze nie bieganie na siłownię. Maciuś dostał na wiosnę nowy, większy rowerek. Uczy się chłopak jeździć bez dodatkowych, bocznych kółek i idzie mu super. Jeszcze tylko musi się nauczyć ruszać i zsiadać z rowerka, tak by się nie przewracał. To też dodatkowy bakcyl by z nim wychodzić na spacery, a nie biegać na siłownię.

Niestety przez te trzy a nawet cztery tygodnie mojej blogowej nieobecności zaniedbałam też swoją dietę. Spasowałam całkowicie z biegania na siłownię no i niestety, co za tym idzie entuzjazm też mi opadł. No i ponowne „rozkręcenie się” i wbicie się w rytm …. to trudne i wymaga więcej czasu. Lenistwo, brak chęci, przemęczenie, brak czasu, nie wiem? Ale od maja zabrałam się ponownie za siebie i za swoje postanowienia. Plusem jest to, że udało mi się utrzymać wagę na poziomie wyjściowym, czyli 80,5 kg. Nie ma u mnie efektu jo-jo, a jadłam w tym czasie normalnie. No tak, a co to znaczy normalnie? Tzn. ziemniaki, smażony kotlet w panierce, makaron z sosem, pieczone ciasta, grzeszyła na całej linii, a wieczorem wino i chipsy 🙂 No jak ma w zwyczaju mawiać mój mąż „może organizm tego potrzebował”. To chyba bardziej wytłumaczenie mojego postępowania. Utrzymanie wagi też jest dużym sukcesem, ale jeszcze większym będzie zrzucić zbędne kilogramy. Może moja waga nie uległa drastycznemu spadkowi, ale obserwuję zmiany w moim ciele. Najlepiej to widać po ciuchach – spodnie dżinsowe są tego najlepszym przykładem. Kiedyś zapinałam je na wdechu i brzuch wylewał mi się zza paska, a teraz wbijam się w nie bez większego problemu – są luźniejsze na udach, na pupie a po zapięciu guzika niewiele tam wystaje 🙂

Dodatkowy aspekt diety, a przede wszystkim bieganie na siłownię spowodowało, że wzmocnił się mój organizm, „rozruszałam się”. Mam kondycję 🙂 trochę to za mocne słowo ale coś koło tego 🙂 Wczoraj byłam z chłopakami w parku rozrywki – to taki ogrooooomny plac zabaw z tunelami, zjeżdżalniami, linami, matami, siatkami, kolorowymi materacami i co ….? Biegałam tam razem z Maciusiem, wspinałam się, zjeżdżałam a nawet do tej zabawy zabrałam Kubusia, którego trzeba było nosić, dźwigać i pomagać w wspinaczce. Wigor, energia i kondycja była tam potrzebna 🙂

No ok, ale postaram się pisać częściej. Tak często jak mi Kubuś pozwoli, bo niestety ale młody nie zgadza się bym siedziała przy komputerze. Jak tylko moja pupa dotknie krzesła, to on zaprzestaje swojej zabawy, człapie do mnie i rozpoczyna swoją litanię – marudzi, grymasi, płacze. Dopomina się by poświęcać mu czas ….

Na a na dobry, nowy początek podsyłam Wam obraz w sepii, obraz z architekturą Chorwacji. Małe, wąskie uliczki i urokliwymi miejscami, starymi kamienicami. Moje pierwsze wakacje z rodziną były właśnie w Chorwacji.

Obraz architektura